هموگش

معادله/ equation (واژه پارسی: هَموگـِش) در  دانش ریاضی بیان برابری دو چیز با بهره گیری از زبان نمادهاست. در تمامی هموگش ها نشانه ی برابری (=) دیده می‌شود. هموگش ها از دو بخش ساخته می شوند که به آن ها دوسوی هموگش یا طرفین معادله می گویند.

واژه ی پارسی هموگش از ریشه ی هموگیدن/equate گرفته شده است. هموگ که به معنای برابری می باشد یکی از پیشوندهایی است که دکتر محمد حیدری ملایری آن را در فراروند واژه سازی خود به کار گرفته اند. ساختار هموگش بدین گونه است :

هموگش : هموگ(به معنای برابری) +  ش؛ به معنای آنچه که برابری را بیان می کند.
هموگ هم چنین در واژه های "هموگ ارز"،"هموگ ساز"،"ناهموگی" ، "هموگان"، "هموگار" و ... نیز به کار رفته است.
و اما ریشه شناسی واژه ی هموگ، از فرهنگ دکتر حیدری ملایری:
واژه ی پارسی هموگ در زبان پارسی میانه به دیسه ی ، هه مُگ/ hamôg به کار رفته است؛ در معنای برابر بودن، هم ارز بودن، همانند بودن.

هموگ از دو پاره ی "هم(together)" و پسوند اُگ/اُک(og/ok/uk) پدید آمده است. اُگ/og در دیسه ی پهلوی واژه ی نیرو(force) یعنی نیروگ/nerog، اُک/ok, uk در واژه ی چابک(câpuk "quick; active) و هم چنین واژه ی سبک [ sapuk , light, brisk] وجود دارد.

پی نوشت :
دیسه به معنای form است.
به دیسه ی ... = به فرمِ